AFFETMEK
Kin,nefret,kindarlik duygusundan kurtulma becerisidir.
Merhametimiz,hosgorumuz bol olsun affedici olalım. Ama yaptigimiz hataları tekrarladigimizda kendimizi asla affetmeyelim.
Bu stres yüklü,olumsuzluklarla dolu her an etrafta çevreden aile içinden veya dışından gelen üzüntülü,dramatik haberler,acılı-izdirapli,ekonomik cikmazli yaşadığımız bu asırda yay gibi gergin yaşıyoruz.
Ama unutmamaliyiz ki,olumsuzlukları kesin unutmak zorundayız.
Birisini affetmek veya birinden af dilemek,sevgi-uzuntu-pismanlik dolu insanî ve karmaşık duygu ile mantık çatışması yaratır.
Kişilerin kendi içinde kaynayan bu gel-gitler,bozguna uğrayan duygular,yikicilik-yapicilik işte hepsi bir arada bu affetme sözcüğü içinde barinir.
Affetme – bağışlama, pozitif düşüncelerin ürünü olmalı.Ancak,bu bagislama affedilene aynı hatayi tekrarlama rahatlığı vermemelidir. Nasıl olsa affedilirim düşüncesi,hataların kulesini oluşturur ki,bu durumda bagislama gün gelir bize bagislanma duygusunu yaratılabilir.
Alınan,çabuk kırılır,gucenir duruma geldiginizde uçurumun son noktasindasinizdir artık.Affetme veya affedilmenin anlamı kalmamış olur.
Çok nadir,seyrekce duyulan duygular olmalıdır.
Affetme,yüce duygudur.Insani büyütücü uluslarda affetmez,affedilmek temel ilkedir.
Af dileyemeyenler,kişiliklerinde hatalarını kabullenmeyi hazmedemediklerinden, bu yüce duyguyu bilemeyenlerdir.
Tabiki,sınırsız affetmek Allaha mahsustur. Bizler o büyüklüğe erişemeyiz.Sabredemeyiz.
Affetme,af dilemek büyüklük ise bu erdemli davranışı yasantimiza dahil edip buyuyelim sevgili okuyucularim.
Ancak,bu demek degilki her daim suçları,kusurları,ahlaksızlık,hakaretleri,zalim,acımasız,kompleksi insanları affedip masum insanlar acı çeksin. Yok böyle bir dünya olmamalı.
Kararini dozunu siz ayarliyacaksiniz artık benden söylemesi.
Sevgi ve saygılarımla.
